وقتی که بارون میاد دلم می‌گیره
انگار یه سکوت سرد تو دل می‌میره
وقتی که بارون میاد شب ناتمومه
دل من تو فکر یک غصّهٔ پیره
تابستان ۱۳۸۲
توی هوای شاعری
سینه‌سترگ
سینه سپر مکن به کین
دست بلند مکن به خشم
شب‌ادراری
ای شب ادراری! تا وقتی که تو بودی
روزای من، پر ِ کابوسای زرد بود!
دنبال راه چاره
فک می‌کنی بیچاره‌ای
دنبال راه چاره‌ای
بغض
بغض منی
نمی‌شکنی
گرفته‌ای راه نفس
جریان سیّال ذهن
جریان سیّال ذهن
نخودچی ِ کشمش بدن است
صحبتِ در گوشی
مثل ِ آب نمکه
زندگی
زندگی زیباست، اگه زیبا ببینیش
زندگی رؤیاست، اگه رؤیا ببینیش
زندگی دریاست، اگه مثل یه ماهی
بشی دریا دل و دریا ببینیش
پاییز ۱۳۸۴
دماغ‌گنده
ساختم جهانی را ولی کسی باورم نکرد
از پشت پنجره فریاد می‌زدند: هی! مرو!
رفتم؛ سکوت شدم؛ کسی باورم نکرد…
خربزه در دهان
ببین که نارفیقِ ما
پاس به رقیب میدهد
خربزه در دهان مکُن!
عیدی
صدایِ زنگِ در می‌آید، اینک!
ببینم کیست؟، حالا باید، اینک!
گمان دارم که هست آقای پاکی
بلی! او هست و عیدی خواهد، اینک!
یوسف ثانی
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم، به درستی سگِ آنی!
ایرانیزه
دوست دارم ستاره‌ها رو رنگ قالی بزنم…
پهن بر گوش
این پهن بر گوش خود مالیده‌ای، یعنی چه؟
این چنین پرده‌ی خود (×) بافته‌ای، یعنی چه؟
[+]
× منظور پرده‌ی گوش است؛ لطفاً گیر ندهید!
زلف یار
با زلف یار موهامو شونه می‌زنم.
آه برق‌گرفتگی!
روزه اری
روزه‌خواری در خیابان نعمت است…
روزه‌داری در بیابان؟ زحمت است!
جنسِ جور
اگه دارویی داری بیار؛ فقط
یه قدی باشه که قد، قد بکشه
اون قَدَر باشه که جنس من و دل
تا ابد، تا بی‌نهایت جور بشه
پی‌نوشت: شعر را قبلاً گفته‌ام. ولی انگار وصفِ حالِ امروزم است… .
عمری‌یه
عمری‌یه امید دارم به آرزویی برسم
آرزومه که تا عمر دارم امید داشته باشم
دل
دل، دلِ عاشق‌کُش‌ای نیست
عاشقِ دل‌داده، کی نیست؟
آیینه
هر جا آیینه می‌بینه
…
روش می‌شینه
به همین سادگی
به همین سادگی مردیم
دل به قصه‌ها سپردیم…
